't Is gedaan!!

(Eerst op 'play' klikken, dan naar beneden scrollen)

Nu nog de voorwerpen voor op de tafel, en mijn project is af!

Watch out for the exploded head!

Jaja, docenten die lachen met mijn werk... Als het niet gaat over varkentjesroze of een bananenmaan, dan wel over een draak die een hap uit het hoofd van Anna Boleyn heeft genomen.
Foei foei! Proces heet dat!
Eerst en vooral moest Anna een mantel krijgen om de rare zetel achter haar te verdoezelen. Doordat het haar daarvoor komt, lijkt het alsof haar hoofd ontploft is. Nee nee, er zal geen alien uit komen! Er komt wel degelijk een bos haar in de plaats!

Het is lang geleden dat er een update te zien was, maar hier komt hij dan.

Er zijn heel wat zaken bijgekomen:

- Het zwaantje. Dit stond eerst te fel, maar dat heb ik afgezwakt met blauwgrijs. 

- De mantel. Hier heb ik zwaar op gefoeterd. Het kleur was steeds te fel. Nu heb ik er met 'paynes grey' een lavie op gelegd. Nu is het wat meer naar achter geduwd en vraagt die zoveel aandacht niet. 

- De appel. 

- Het rosse haar van het kindje. Dit was hier nog niet goed. Op de volgende foto i er al heel wat bijgewerkt. 

- Het zwaard. Hier is het nog niet volledig.

- B-sluiting. Dit is een verwijzing naar de B-ketting van Anna Boleyn. 

Dit was het eindresultaat gisteren. 

Vandaag heb ik goed verdergewerkt met het volgende resultaat. 

Vergelijk de mantel met de vorige versie. Veel beter, niet? 

Verder heb ik ook de dobbelstenen toegevoegd. Die vormen samen 13. 

Het haar is ook beter, maar op de foto zie je de krulletjes niet goed. 

Het zwaard heb ik verder uitgewerkt. Het heft is langer geworden (tip van mijn liefje!) en de symbolen zijn eraan toegevoegd. 

Dit is het Keltische symbool voor moederschap. De bolletjes staan voor het aantal kinderen. 

Als je goed kijkt, zie je er vier, drie witte en een rood. De witte bolletjes staan voor de kinderen die doodgeboren zijn, of die resulteerden in een miskraam. Het rode bolletje staat voor Elizabeth, één van de redenen waarom Anna's hoofd moest rollen...

De witte lijntjes zijn trouwens pastelpotlood. Die moeten nog verdwijnen, want ze dienden enkel ter vereenvoudiging van het schilderen. 

In het zwaard heb ik trouwens omgevingskleuren toegevoegd om de reflectie van het metaal na te bootsen. Dat was een tip van Tom. 

Ook heb ik verder gewerkt aan de omkadering. Letterlijk. Ik heb het kader, dat mijn liefje vond in de kringloopwinkel, in Renaissancegoud (subtiele linken, ik hou ervan!) geschilderd. 

VOOR

Eerst had ik het schilderij (nu ja, fotokopie) afgeplakt met tape, maar dit beschadigde de ondergrond. Mijn schoonvader kan nu jammer genoeg fluiten naar zijn 'bekende schilderij'. 

Dan haalde ik die foto er maar uit. Ik draaide het kader om en nadat de foto was verwijderd, zag ik iets wat op schimmel leek.  Ik prutste er wat aan met een breekmes, maar het ding leefde!! Er zat een wormpje in. Bedankt kringloopwinkel voor het beestje, maar ik heb al een konijntje dat niet van wormpjes houdt!

Maar het schilderen kon nu beginnen. 

NA

De bedoeling is om een craquelé-effect te krijgen. Dat ga ik straks verder uitproberen, in de hoop dat het gelukt is. Het is namelijk een tijdrovend klusje. Eerst moet er verouderingsvernis aangebracht worden. Dat moet 2 uur drogen. Daarna moet er craqueleervernis over. Dat moet ook minstens 2 uur drogen, als je kleine barstjes wil. Dan moet er een patine op, zodat de barstjes goed zichtbaar worden. 

Omdat de barstjes na 1 uur niet zichtbaar waren, zat ik er met een haardroger op te blazen. Maar daardoor heb ik hier en daar de goudverf opgeblazen (KABOEM!). De luchtbelletjes heb ik doorprikt, maar ik weet nu dat ik de lucht niet meer te dicht mag blazen. 

Hopelijk krijg ik het schilderij morgen af, kan ik aan de kijkwijzer beginnen en de omkadering voor het tafeltje bijeenzoeken. Het boek van Eric Ives (zie foto in een vorige post) heb ik reeds ontvangen HOERA!

Varkentjesroze...

Het gordijn is zo goed als af. De aanzet voor een touw is er, maar vandaag wou ik aan het gezicht van Anna Boleyn werken. Maar dat is voor straks! Verrassing!

Met het vensterraam was ik al even aan het sukkelen. Eigenlijk is de rand te donker en het vensterraam te egaal. Door er wat meer kleurverloop aan te geven, kon ik meer diepte suggereren. Zo gezegd zo gedaan, en dat maakte al een groot verschil!
Met die rand (links, naast het vensterraam) had ik wel nog proberen. Veerle zei me die donkerder te zetten. Maar ze zei ook dat het licht van links naar rechts moest schijnen. Ik vond dat het beeld dan niet meer klopte. Tom gaf me ook nog wat goede raad, maar ik had niet veel zin om alles opnieuw te moeten overschilderen. Dus vroeg ik Veerle nog eens om advies. Ze vertelde me dat het volgens een wetenschappelijk analyse klopt wat ik zei, maar in mijn werk gaat het eerder om een schilderkunstige oplossing. De muur is eigenlijk heel donker en daar schijnt licht op. Het is geen 'verkeerde schaduw'. In deze uitleg kon ik me wel vinden. Dus paste ik enkel het kleurverloop wat aan.
Er moeten nog wat dingen veranderd worden, zoals het hoekpunt van de vensterbank met de muur, maar dat is voor later.

Verder heb ik ook de zetel aangezet. En dan kwam ik tot de 'aangename' ontdekking dat mijn gordijn te ver door liep aan de kant van het gezicht. Daar moest ik dan een laagje over leggen, maar dat zorgt ervoor dat het gezicht naar achter wordt geduwd. Dat moet ik dus weer eens aanpassen. Ik zou het moeten laten tatoeëren: Eerst de achtergrond, dan de voorgrond!!

Oh ja, nog even over de titel: Ik heb nogal problemen om de juiste huidskleur te mengen. Ik meng te weinig gele oker en teveel alizarine crimson (rood voor de leken ;)). Dan komt het kleur over als dat van varkentjes of zoals Tom zei: "Het is een varkensgezichtje". Klonk heel schattig, maar verstandig als ik ben (*zoutvat*), mengde ik maar het juiste kleur.

Volg je even mee?

Deze foto doet het gezicht geen eer aan!

Frustratietolerantie 0

Schilderen is leuk, maar soms komt het mijn strot uit. Voornamelijk als het niet lukt zoals ik het wil. Ik heb mij geërgerd aan het vensterraam en het gordijn. Maar er komt een oplossing voor dankzij de deskundige hulp van Veerle (en ook een beetje van Eef ;))!

Bedoeling is dat ik nog wat meer schaduw en licht ga toebrengen op het vensterraam. Het licht komt van de linkerkant (voor de toeschouwer). 

Een trucje om het kader recht te schilderen is om met tesa crêpe te werken. 

Het gordijn zit goed (hoewel ik er nog meer aan zou willen prutsen, maar dat is niet de essentie!), er moet enkel nog een touw komen die het gordijn zogezegd bijeenhoudt. Ik had eerst fijne plooitjes aan de rechterkant geschilderd, maar dan zag het eruit alsof het gordijn uit twee soorten stoffen bestond. Door die plooien breder te maken, komt het beter over als een geheel. 

Ik kom nog even terug op de banaanmaan. Alsof de maan het wist, scheen hij o zo mooi boven de kattenberg op maandagavond. Beter referentiemateriaal kon ik niet vinden. De foto is niet subliem, maar het geeft wel een idee. In mijn schilderij ga ik hem wel niet zo fel maken, want dat zou teveel de aandacht trekken. Het is de bedoeling dat moeder en kind het middelpunt van de belangstelling worden!

Ondertussen heb ik ook een boek besteld dat dient ter ondersteuning van de omkadering van mijn project!

Mijn project is echt een supergoed excuus om leuke dingen te kopen! Ik heb 'per ongeluk' nog een ander boek over de Tudors gekocht, nl. Wolf Hall. Daarin komt de positie van de vrouw ook sterk aan bod. Voorlopig een aanrader!

De banaan... euh ... maan

Stom van mij, beginnen aan de tafel terwijl de achtergrond op mij zat te wachten. Het alziend oog van Veerle had dit heel goed opgemerkt. Ik was dus vergeten dat de achtergrond, met name het uitzicht op Loch Ness (:)) nog moest uitgewerkt worden.
Zoals elke schilder weet, of toch zou moeten weten, begin je met alles wat op de achtergrond staat te schilderen. Als je begint met de voorgrond, krijg je geen mooi dieptezicht doordat je opstaande verfrandjes krijgt rond de elementen die je al geschilderd hebt. Dan moet je eigenlijk twintig keer hetzelfde overschilderen om die randjes weg te werken. Tijdverspilling dus. Gelukkig dat Veerle er zo vroeg bij was om mijn vel te redden!

Na het mooie werk aan mij tafeltje (snif!), begon ik dus met het water en de lucht. Het is moeilijk om zomaar te bedenken waar het licht van de maan op het water reflecteert. Dus zocht ik enkele afbeeldingen. Dit is er een van, en tevens de meest gebruikte referentie.

 moon_over_the_water.jpg

Opvallend is dat het sterkste licht zich in het midden bevind, en niet crescendo van achter naar voor loopt. 

Dit probeerde ik na te bootsen in mijn schilderij. Niet meteen met succes. Er moesten enkele 'lavietjes' gelegd worden, om de reflecties ietwat te verzwakken. Dit zijn sterk verdunde lagen verf, die je half terug wegpoetst zodat er een soort waas van kleur achterblijft. Het verschil met glacis moet ik nog onderzoeken. Dit komt in een latere post aan bod. 

Op de laatste foto ze je dat ik de reflecties nog meer heb afgezwakt.

Ondertussen heb ik ook de muur geschilderd, wat wederom in een volgende post te bezichtigen valt. 

Dan komt er ook een uitgebreid verslag van een brainstorm rond het schilderij. Er moet namelijk nog een omKADERing komen (haha), maar later meer daarover... 

The story continues...

Een vernieuwde schets, mét vensterbank. Dit weekend komen de beeldjes enzo er op te staan (denk: vazen, bekers ... ).
Vergeef me het perspectief!

Toen hij alle bloemetjes had buitengezet, bleek hij zelf in de vensterbank te liggen. -RINUS FERDINANDUSSE

Nieuwe zoekopdracht: hoe werden vensterbanken verbeeld in de kunst?

Conclusie: niet teveel poespas bij de vensterbanken, maar de ramen zijn dikwijls wel heel mooi.